korte dagen...

De dagen zijn nu bijna op z'n kortst. Nog even en dan hebben we kerst en nieuwjaar weer achter de rug en worden ze gelukkig weer langer.

Maar goed ook, in de zomer zijn wat mij betreft de dagen ook al vaak te kort. Dat heeft dan meer te maken met dat je te veel wil doen op een dag dat snap ik wel.
Vooral met mooi weer natuurlijk.
Maar zelfs nu, terwijl het buiten vriest en alles om ons heen is wit is, kan ik regelmatig nog wel een uurtje extra op een dag gebruiken.

Het is al weer een tijdje geleden dat ik hier wat schreef. Ik kan er echt niks aan doen. De dagen, weken, maanden vliegen gewoon om.
De gasten bleven ook maar komen. Pas de laatste twee, drie weken is het rustiger geworden in de week.
Het was dan eigenlijk de bedoeling in deze periode hier nog wat plannen uit te voeren. Een parkeerplaats op de plek van de compostbult bijvoorbeeld, of een paar kozijnen dubbelglas plaatsen maar er kwam even een ander probleempje om de hoek kijken...

Na wat verstoppingen en wat verder zoeken bleek er onder de vloer van onze woonkamer een oude riolering te liggen, de zogenaamde gresbuizen.
Ouwe zooi die dus diverse breuken bleek te hebben.
Het afvalwater was hierdoor al geruime tijd voor een deel LANGS de leiding uit het huis aan het stromen. (lekkurrrrr) Hierbij werd ook zand weggespoeld wat weer voor verzakkingen en nog meer verstoppingen ging zorgen. Om een lang en vooral smeuïg (...!) verhaal kort te houden: de leiding moest vervangen worden.
Dus:
effe de woonkamer leeghalen, parketvloer eruit, gleuf in betonvloertje zagen, leiding vervangen, zand erover, beton erover, effe wachten tot het droog genoeg is om de parketvloer terug te plaatsen.... nou ja effe, dat viel dus EFFE tegen.
Op dat punt zijn we nu inmiddels uitgekomen.

Gelukkig heb ik dit 'klusje' niet zelf hoeven doen. Het is allemaal uitbesteed maar goed, soms moet je 'ze' toch achter de broek aan zitten als je de vaart erin wil houden.

Twee weken geleden was het beton er al in gemieterd. Ik vond het de volgende dag er best droog uitzien maar ja, wat is droog... wat is nat... vochtig, klam, weet ik het.
De parketboer was niet te vermurwen; "het moet twee weken minimaal drogen". En ja, je wil ook geen risico nemen met je mooie houten parket natuurlijk. Zou toch jammer zijn als je plotseling een houten-skatebaan-looping in je woonkamer hebt staan na de kerst...

Deze week gaat het dan eindelijk gebeuren en in de tussenliggende twee weken hebben we zelf maar van de gelegenheid gebruik gemaakt om alles weer te verven en sausen. En ook maar meteen een ander kleurtje op de muren.
Een deel is nu "Blauwe Bes".
Dat is ongeveer als je bosbessen door de yoghurt roert, maar dan op de muur...

Ik zal de volgende keer wel een foto plaatsen zoals het geworden is. D'r is nu nog niet veel aan...
Als het een beetje mee zit zitten kunnen we met de kerstdagen weer lekker op onze bank voor de houtkachel hangen.

Dus zo vliegen mijn weken voorbij. Tussen het opzichterswerk door af en toe wat gasten verwennen en een vakantie plannen. Die staat voor eind januari ook al weer gepland... (Canarisch Eilandje hoppen van Tenerife naar La Gomera en El Hierro)
Wat hebben we geleerd:
Denk niet bij het doortrekken, "zo da's weg", want soms....

Toedeloe...
en een fijne december feestmaand...

Na Zomer...

Deze week krijgen we nog een Na-Zomer... zal tijd worden.
Heb heel de maand augustus zitten wachten op die Na-Zomer... Hij kwam maar niet. Dit jaar dus geen zwoele augustus-avonden met vallende sterren tellen bij het terras kacheltje...

Ach ja, veel tijd hadden we er ook niet voor. Het was lekker druk dit seizoen. Veel leuke gasten gehad. Nu komen we weer in wat rustiger vaarwater...

Over vaarwater gesproken, onze kennismakings cursus zeilen was een groot succes.
Het doel van de WSV Giesbeek was om ons enthousiast te krijgen... Nou dat is gelukt hoor.
Geweldig...
In de vier avonden zijn ook bijna alle soorten weer voorbij gekomen.
De eerste avond stevig wind, dus meteen de vuurdoop, schuin die boot...
Toen was er die avond dat het helemaal windstil was, die les hebben we dus maar verzet naar een weekje later.
En die week was er eerst alleen wind, de dag erna was er ook regen bij. Maar het ging geweldig.
Toch maar proberen in onze drukke agenda vrij te maken volgend voorjaar om dan de echte cursus te gaan volgen. Weer een dure hobby erbij...

Het rustige vaarwater...
Sinds eind augustus kun je bij Slaap ook een overnachting per opbod verkrijgen... Op Vakantieveilingen.nl We hopen dat dit voor wat meer gasten zorgt in de rustiger periode die er nu aankomt. Dus misschien toch wat minder rustig dat rustige vaarwater...

Je krijgt als B&B vaak leuke reakties van gasten. Meestal meteen al als ze de kamer zien of de tuin of het hele plekkie. Veel gasten zijn ook wel benieuwd naar hoe we het allemaal op bouwen en bedenken en je krijgt hierdoor hele leuke gesprekken.
Een paar dingen springen er altijd uit zoals de geweldige bedden ("heerlijke bedden zeg, kan er bijna niet uit komen") of het lekker ontbijt dat helemaal voor ze klaar staat ("lekker zeg, hoef ik niks op te ruimen? ") De motorrijders uit Nijverdal (zie gastenboek) die hun motoren lekker binnen konden rijden in de garage.

Maar deze week was er toch een nieuwe.
Gasten die deze zomer zo lekker van onze koffie hadden zitten genieten stuurden me een mail. Zijn vrouw had hier het merk van onze koffiemachine opgeschreven maar was het kwijt geraakt. Nu was het plan haar zo'n apparaat voor de verjaardag cadeau te doen dus of ik nog even het merk en type kon sturen. Tuurlijk... haha

Eigenlijk zou je bij alle fabrikanten van die produkten om commissie moeten vragen. Wat ongelooflijk veel reklame wij al niet gemaakt hebben voor de diverse produkten hier in huis. Maar, eerlijk is eerlijk, een goed produkt verkoopt zichzelf...

Nou en dan zitten we dus al een beetje in de herfst.
In de herfstvakantie organiseren we hier met Recreatie en Toerisme Rijnwaarden een GPS speurtocht. Vorig jaar voor het eerst dus dit wordt een verbeterde versie als het goed is. Met die voorbereidingen ben ik nu alweer druk bezig. Dit jaar doen we het op de zondag 17 oktober. Begin van de herfstvakantie. Dus we hopen op veel hulp want de molen staat stil in Lobith. Groot probleem; molenaar, handleiding, zoeken in de Geuzenwaard, HELP.
Hebben jullie nog kinderen (lagere school leeftijd) kom gezellig hierheen en help ons.

Even spieken in de agenda....
Ja, er zijn ook nog een aantal kamers beschikbaar bij Slaap de 17e...

Ik hoor 't wel.

Zo, nu maar weer es aan de slag.
Binnenkort een hersteloperatie aan een riolering hier bij het huis. Ik zou het gat rond de put maken dus...
Beetje snoeien in de tuin, moet nog gras maaien...
De dagen vliegen voorbij zo.

zomer!

Heerlijk die zomer.
Af en toe wel wat te heet om iets te doen, ik heb hier laatst een keer 37 graden op de meter in de schaduw gezien maar ach, alles went. We hebben tenminste wel een ECHTE zomer...
Nu is het even wat koeler en merk je al dat je aan de warmte gewend raakt. Het is nog ruim boven de 20 maar het voelt heerlijk koel.

En ja, ondanks de drukte van de zomer is het toch wel weer de hoogste tijd dat ik hier iets van me laat horen.
Tjee, ik zie dat het laatste bericht zelfs van net na onze vakantie is. Tjonge... wat vliegt de tijd als je lol hebt, of als je het druk hebt en te veel wil in een te korte tijd... haha.
Maar ja, het ene moment is er geen inspiratie, het andere moment is er geen tijd...
Nu is er even tijd en ik hoop dat de inspiratie nog wat toe neemt. En anders doen we een kort stukkie... nah, denk 't niet, als ik eenmaal begin...

Er is intussen weer wat resultaat geboekt in de tuin. De brug is een feit. Onze gasten hebben nu de mogelijkheid om de korte, toeristische route vanaf de parkeerplaats achter de garage langs over het bruggetje naar de gasten ingang te komen. (Ik ben nog van plan om er wandelknooppunten te gaan ontwikkelen...)
Op dit moment is het een zonnebloemenlaantje en dat brengt je dus bij de brug over de kleine vijver. Ik denk dat we 'm de Ooievaarsbrug moeten gaan noemen omdat 'ie eigenlijk maar op één poot staat...

Volgens mij heb ik nog wat nieuwe beelden van de tuin... Even zoeken hoor...

Oh ja, van de brug in aanbouw en het resultaat natuurlijk.

Hier zie je de eerste vormen ontstaan. Een dikke paal staat dan al in de grond vast met beton.
Tja en dan alle vlonderplanken erop schroeven. Kost wat boortjes met dat harde hout maar dan heb je ook wat...


















Tja, en dan moet er natuurlijk nog een trapje komen.
En ik ben niet zo van het vooraf tekenen maar bij dit projectje kwam ik er toch niet onderuit. Al was het alleen maar dat je niet te weinig of te veel hout besteld.

Het plan was tevens om het filter
dat de vijver mooi helder moet houden
onder de brug achter het trapje moest komen.
Dat zie je dus op de foto niet
maar hij staat er wel rechts om het hoekje.
Trapje moest dus ook demonteerbaar zijn anders
kan je niet meer bij het filter en die moet toch af
en toe wel schoongemaakt worden.

Je kan het jezelf natuurlijk ook makkelijk maken maar ja, waar is dan de uitdaging he... !
Uiteindelijk heb ik al mijn eigen lastige eisen kunnen waarmaken en wordt de brug al druk gebruikt. Het leuke is dat je ook van die kant van onze privé tuin kunt meegenieten en er is ook meteen een natuurlijke afscheiding.
Hier nog wat vergelijking materiaal. (Een poos terug in deze blog staan ongeveer dezelfde foto's maar dan minder groen!)

Deze is vanaf de brug genomen. (dat kon toen nog niet)

Om op onze privé terrassen een beetje vrij te kunnen zitten moet alles natuurlijk nog een beetje groeien maar ook dat begint er nu al een beetje op te lijken.
Ondanks dat het niet echt groeizaam weer was de afgelopen tijd. Met die hoge temperaturen en geen regen was het dus veel sproeien geblazen. Alles is net nieuw geplant dus zeer kwetsbaar. Maar het leeft allemaal nog. En de vogels hebben het ook meteen aan elkaar doorverteld. Met dat hete weer zaten er soms wel 5 mussen tegelijk te badderen in onze beek.
Kikkers, vissen, salamanders, vogels het begint meteen weer te leven hier.

Gisteren eigenlijk voor het eerst serieus regen gehad dat er ook toe doet in de tuin. Groeien met die handel. Kan niet hard genoeg gaan het eerste seizoen. En over twee jaar word je gek van alles wat gekortwiekt moet worden...

Nou, ik ga maar es aan de slag met de route bordjes om de garage...

Oh, oh en dan is het bijna augustus al... De maand waarop ik er weer een jaartje bij moet tellen... Da's toch even wennen hoor dat die 3 er niet meer voor blijft zitten...
Nou ja, ze zeggen dat mannen knapper worden als ze ouder worden... Tenminste dat heb ik eens gehoord en daar klamp ik me dan maar aan vast...

weer terug...

Daar zijn we weer... terug van weggeweest zoals dat heet...

Het duurde even voor ik hier wat ging schrijven maar je weet hoe dat gaat. Ben je vier weken van huis en dan kom je terug met een enorme stapel foto's. Die zijn we nu dus aan het uitzoeken, de mooiste eruit selecteren en dan een mooi fotoalbum samenstellen.
Hier even een paar mooie plaatjes van onze vakantie, zoals beloofd een paar weken terug vanuit het hotelletje met het smoezelige toetsenbord en de pc zonder usb...



Boottochtje op het Beagle kanaal vanuit de haven van Ushuaia op Vuurland.


Die ging er echt even voor zitten... Macho...





Gletschers, daar ontkom je natuurlijk echt niet aan als je daar bent.
Hier de beroemde Perito Moreno, zo is ie dus echt. Ik heb er niks aan gedaan hoor die kleuren enzo...!
Geloof je haast niet maar 't is echt zo.
Misschien komt het wel omdat de zon op het noorden staat dat de kleuren zo anders zijn maar alles is blauwer, witter, helderder....


Oh ja, lama's, picuña's, en hoe ze ook genoemd worden. Chili en Argentinie hebben daar hun eigen namen voor, ik haal ze allemaal door elkaar. Je hebt een gecultiveerde soort en een wilde soort. Deze hier is de wilde soort in het N.P. Torre del Paine in Chili. Dus deze zou ik picuña moeten noemen.

Hoe dan ook, grappige beesten, beetje nieuwsgierig...

Hier staan we in de droogste woestijn ter wereld in het noorden van Chili. De Atacama bij:
San Pedro de (hoe kan het ook anders) Atacama.
Dat poppetje daar op die uitstekende rotspunt, die was met mij mee...

En nogmaals, ik heb echt niks met de kleuren van de foto gedaan...
Maar na drie dagen in het overigens leuke plaatsje ben je dat stof echt wel zat hoor. Je zou er maar wonen... Het zit gewoon overal. Bij thuiskomst zat het nog in en aan de schoenen. Herkenbaar aan de oranje-rode kleur.

Over hoogtepunten gesproken...

Ook een hoogtepunt was het om drie dagen lang met gehuurde 4wd door de afgelegen binnenlanden in het noorden van Argentinie bij Salta te trekken.

Hier het beeld vanuit de auto...
(en weer overal stof...)


Tja en nu dus weer wennen aan het 'gewone leven' thuis. Dat is helemaal niet zo slecht hoor dat leven. Maar het is toch wel effe omschakelen.
De tuin lag er natuurlijk nog net zo bij. Hoewel... mijn ouders hadden hier opgepast en voor onze ouwe lobbes gezorgt. En er was dus best vanalles gebeurt, onkruid gewied, ramen waren gelapt. Lekker thuiskomen hoor.
Maar de vijver en beek die in opbouw was, daar was natuurlijk niets meer mee gedaan sinds vorig najaar de vorst en sneeuw begon. Nu kunnen we er weer lekker mee aan de slag.
Het weer is ook best dus er is al weer vanalles gedaan intussen.


Hierbij dan ook meteen maar een update-je daarvan...










Zo dan, is iedereen weer een beetje op de hoogte.

En zo langzaam aan begint het seizoen ook weer een beetje. Er stromen weer aardig wat reserveringen binnen dus we gaan er weer tegenaan.

Er zijn weer een hoop spannende ontwikkelingen hier in de omgeving. Ons diner arrangement heeft vernieuwde concurrentie gekregen... Van Toine Smulders zelf. Hij is namelijk eigenaar geworden van het Hotel in Tolkamer: Slapen bij Toine. Daarbij een nieuw restaurant: Eten bij Toine. Daar zijn we natuurlijk nieuwsgierig naar dus binnenkort meteen maar even "eten bij Toine" en de menukaart bestuderen.

Hoe dan ook: je kan natuurlijk ook gewoon 'blijven' Slapen bij Slaap en eten bij Toine. Dat blijft gewoon de beste combi... vind ik.

Geniet van het voorjaar....

Toch...

En er was nog wat tijd....


Om het verhaal van de huurauto te vervolgen: Na lang slijmen bij de blonde Hertz dame kregen we het voor elkaar om een deel van de borg cash achter te laten en kregen we de 4wd toch drie dagen mee. Door alle gedoe hebben we dat een dagje opgeschoven.
We hebben onze laatste ´hotspot´ (Iguazu watervallen) toch maar laten vervallen want het werd nu wel erg krap allemaal. Met pijn in het hart maar ja het moet toch ook nog een beetje genieten blijven nietwaar...

En dat was het wel de afgelopen 3 dagen, genieten. We zijn helemaal naar het noorden getoerd door een kloof (Quebrada de Humahuaca, prachtig, prachtig) via leuke dorpjes naar een grote zoutvlakte (Salinas Grande bij de Paso de Jama) op de altiplano. Overnacht in Purmamarca (beroemd om de 7 kleurige berg) en uiteindelijk via een 50 km lange, smalle onverharde weg over een pas van 4000m, door een groene vallei naar een afgelegen dorpje tussen de bergen gehobbeld. Je moet onderweg dan ook nog af en toe dwars door de rivierbedding heen want bruggen zijn er ook niet. En het moet dus ook niet teveel regenen ´s nachts want dan is je terugweg afgesloten...
Tja we hadden natuurlijk niet voor niets de 4x4 gehuurd. Die had het erg naar zijn zin en paste daar precies. Tenminste als je geen tegenliggers krijgt want dat is dan nog weer een extra uitdaging. Tot onze schrik loopt er namelijk ook een bus naar zo´n dorpje (uiteraard). En die lui die drukken hooguit op de claxon maar remmen... neuh... Hier is het het recht van de grootste (of oudste).
Uiteindelijk zijn we heelhuids in het dorpje aangekomen, beetje cultuur gesnoven en een leuke overnachting gevonden. Toch wel een beetje spannend voor de weg terug toen het ´s nachts flink ging regenen en onweren maar dat bleek geen probleem voor onze Hilux 4x4. We waren nog even bezorgd om onze mede toeristen of die met hun polootje door het flink aangezwollen riviertje heen konden ploeteren, maar ook dat lukte uiteindelijk na lang aarzelen...
We hebben de 4x4 dus wel goed benut, zeg maar.
Gisteren het hele stuk weer teruggetoerd richting Salta. Op de heenweg waren we al een leuk dorpje gepasseerd midden in de jungle. Hier, na lang zoeken een erg leuke hostel gevonden. Uitzicht op de jungle met al zijn geluiden en een ontzettend leuke kamer. Hier hadden we wel een halve week kunnen blijven. (Suus stond al met haar bikini klaar bij het zwembad maar er was geen tijd)
Bij kaarslicht de avond doorgebracht. Er kwam een gigantische tropische onweersbui over en de stroom was weg... (Wel romantisch...)

We hebben vanochtend de auto weer ingeleverd en zijn nu weer terug in het gezellige Salta.
Hier blijven we twee dagen, lekker niksen en bijkomen van alle reisindrukken.
Maandag vliegen we naar B.A. slapen een nachtje daaro en dinsdag stappen we in dat ding naar huus.... wat een end...

C-U @ home....

vlug vlug...

tja, de tijd begint te dringen. We zijn onze laaste week ingegaan en zijn alles steeds strakker gaan plannen.
En... dan wil dat wel eens niet helemaal lukken zoals je het in je hoofd hebt.

In het kort onze route tot nu:
Bij Calafate kregen we via de luchtvaartmaatschappij te horen dat vliegen in Chili toch weer mogelijk was. We zijn dus toch via de meren van Bariloche naar Puerto Mont in Chili gegaan (heerlijk dobberen met allemaal vulcanen om je heen, dwars door het andes gebergte). Vanaf daar gevlogen via Santiago de Chili (overstappen via tenten op de landingsbaan) naar Calama en San Pedro de Atacama. Dat is bijna in het noorden van Chili in de droogste woestijn ter wereld.
En dat is het. Droog en stoffig. Maar wel erg mooi allemaal. We hebben daar twee excursies naar de mooiste spots gedaan. Een daarvan met een 4x4 over de Altiplano raggen met 80 km/uur over de droge bodem. We kregen wel een beetje last van de hoogte het schommelde die dag tussen 2500 m (San Pedro) en bijna 5000 meter. Dan moet je dus niet effe de auto uit stuiven om een fotootje te maken want dan ga je dus tegen de vlakte... Kortademig aanpassen dus...

En nu zijn we gisteren aanbeland via een busreis (ook weer over die hoge pas) in Salta.
Dat is in het noorden van Argentinie, aan de andere kant van de Andes dus weer.
Hier stort de regen af en toe uit de hemel. Vannacht werd ik wakker en dacht ik dat we zouden wegspoelen, sjonge wat een water...

En nu zouden we onze gereserveerde 4x4 bij Hertz afhalen voor drie dagen in de omgeving. Het was allemaal mooi bedacht maar er blijkt iets te weinig bestedingsruimte te zijn op onze creditcard. Hadden we nooit meer aan gedacht dat we al zoveel daarmee hadden gedaan. Die vluchten hakken er dus goed in. En nu....?
Tja, snel geld overgemaakt via dit internet cafe maar dat duurt te lang. We hadden bij Hertz afgesproken dat we vanmiddag proberen het opgelost te hebben maar dat zal dus niet gaan.
Misschien kunnen we nog iets regelen met wat cash en anders.... improviseren maar weer.

Ik denk dat we zo even een terrasje gaan zoeken. Suus zit hier naast me te kraken en te rekenen hoe alles financieel zou kunnen....
Tis wat, geld zat maar niet op de juiste plek... Luxe probleem, maar zo voelt het nu even niet...

Wordt vervolgd... (als er tijd is...)

El Calafate, een kikkersprong....

dat denk je dan als je de landkaart bekijkt. Effe een stukkie verderop kieken...
en niks nachtbus...
Ik weet zelf niet meer waar we die foute informatie vandaan gehaald hebben maar het was gewoon effe bijtijds opstaan. Om 5:00 AM dus klaarstaan op het bustation in Ushuaia...
Ze zijn hier namelijk wel van op tijd, de bus wacht dus niet. Dat is op zich prettig want wij nederlanders houden daar wel van.
Maar vijf uur in de ochtend... is dat nou vakantie...
En dan ´effe´ een dagje in de bus. ´s Avonds rond half tien komen we eindelijk in El Calafate aan. Het is dan ook ruim 1100 km dus tja. Meest vervelende was wel dat we allebei een beetje last hadden van buikloop. Susan ietsje meer dan ik maar we waren allebei lekker lamlendig. En twee keer kom je in die trip de grens met Chili over. Dat houd in, uit de bus, in de bus, uit de bus, in de rij, tassen uitladen, scannen, formuliertjes invullen, nieuw formulier (miv 1maart) opnieuw invullen, stempels, en geen fruit, vlees, melk... eigenlijk niks meenemen over de grens.
Dat maakt zo´n busreisje natuurlijk nog iets minder dan het al is maar ach, het hoort er allemaal bij... Hangen en uitzitten die tijd...

We blijven nu 6 dagen hier in El Calafate. Dat vinden we zelf erg lang maar er is hier ook erg veel te zien. We worden nu wel gedwongen met het Spaans aan de gang te gaan. We hebben en eenvoudig hotelletje maar er spreekt echt niemand iets anders als Spaans. Hoe leg je in ... naam uit als je van kamer zou wisselen maar dat niet kan doen op die dag omdat je dan van 5:00 tot 23:00 weg bent... ehh, manana... excursion... (papiertje d´r bij 5:00 salir, 23:00 vuelta) ehhh cambiar la habitation...
Nou dat gaat dan nog, maar dan beginnen ze iets terug te zeggen.... Uiteindelijk lukt dat natuurlijk altijd met handen en voeten en het ´wat en hoe in het Spaans´.

En we hebben al prachtige dingen gezien. De Perito Moreno gletcher is toch wel het meest bijzondere natuurwonder wat ik ooit gezien heb. Het is eigenijk niet te beschrijven. Grote brokken ijs vallen regelmatig met een harde knal van de rand en plonzen in het water. Het is me ook nog gelukt dit op de foto vast te leggen. Je voelt je ineens heel onbelangrijk en klein als je daar naar staat te kijken.
Gisteren een lange dag gehad naar het nationaal park Torres Del Paine. Erg mooi gebied met prehistorische natuur en rechtopstaande granieten bergwanden. We hebben dit met een dagtour gedaan, dan word je in een busje rond gereden (hobbeldehobbeldehobbeldehobbel) naar de mooiste plekken. Niet helemaal onze favoriete manier maar dit was qua tijd de enige manier om er toch nog wat van te zien. Je kunt daar prachtige meerdaagse (kampeer) trekttochten maken maar dat laat onze reisplanning (en uitrusting) niet toe.

Keuzes, keuzes, keuzes.... Gisteravond dus pas tegen 23:00 weer hier (´s morgens om 5:30 opgehaald bij hotel, dat zijn nog eens werkdagen!!!)
Eigenlijk hadden we de bedoeling om vandaag met een boottoch naar de Upsala en Grey gletcher te gaan maar het werd ons nu toch iets te gortig. Voor vandaag even een rustdagje ingepand (vandaar deze update!) en morgen alsnog die tocht.
Zondag hebben we een vlucht geboekt naar Bariloche, kan ook met de bus maar dat is ca 28 uur .... tja... effe niet.
Dan maar een dure vlucht, ben je in 2 uurtjes over zondag middag.

We hebben bij het bureautje nog even geinformeerd naar de situatie in Chili maar op dat moment (eergisteren) was er nog geen vliegverkeer in Chili. Betekend dus dat we niet die mooie meren tocht gaan maken vanaf Bariloche naar Puerto Mont in Chili. De bedoeling was om vanaf daar naar Calama (noorden van Chili) te gaan om de woestijn te bezoeken. Bij Bariloche gaan we gewoon een boottochtje over de meren maken.
Hoogstwaarschijnlijk gaan dan vliegen vanaf Bariloche via B.A. naar Salta (noorden van Argentinie) daar hopen we een paar dagen met een huurauto de autenthieke streek daar te verkennen. Misschien kunnen we de Atacama woestijn (Chili) daar dan nog tussen plakken.

Oh ja, tussenstand souveniertjes: Susan een rokje en een riem! Jeroen slechts een armband!!!

En die foto´s, ach, er moet ook nog wat over blijven voor als we weer thuis zijn...
De verbinding is hier overal nog niet zo vlot zoals we in ons verwende landje gewend zijn. Ben al blij dat we contact kunnen maken. Maar foto´s bekijken of laat staan uploaden, naeuh...

Volgende update.... quién sabe...

Bericht uit Ushuaia...

Veel verder naar het zuiden kun je hier dus niet... Ja, met een bootje wel. Dat hebben we vanochtend gedaan.
Eerst even bij het begin beginnen.
Hoe dan ook het is gewoon een ontzettend "·%$%&()//)(/ &(&/=)·$"!"$·%$( takke eind vliegen.
Maar dan heb je ook wat.
Buenos Aires, we stapten ´s morgens rond 8:00u uit het vliegtuig. (Bij jullie was het toen al rond 12:00u) Lekker temperatuurtje al, zo rond de 16 graden. We hebben 2 dagen de tango cultuur gesnoven (er is geen ontkomen aan als je het zou willen) om een beetje te acclimatiseren en aan de tijdsverschuiving te wennen. En dat vinden wij dan ook wel weer ruim voldoende stads gedoe. Al dat getoeter en drukte, ´t lijkt wel een mierenhoop. Rare lui, hebben ze z´ooooooooooooooooooooooooooooon groot land (69x zo groot als Nederland) en dan gaan ze daar allemaal op een kluitje zitten. Tsss.

Gisterenochtend om 6:30 met de taxi naar de andere luchthaven van Buenos Aires voor onze vlucht van ca 3,5 uur naar Ushuaia, de zuidelijkste stad van de wereld. En ook de enige Argentijnse stad aan de andere kant van de Andes.
Zelf noemen ze het hier ook het einde van de wereld.
De (vreselijk dure) boot reisjes naar Antarctica vertrekken hier ook uit de haven. Het weer is hier al net zo vreemd als het landschap. Het ene moment schijnt de zon en heb je genoeg aan je t-shirt en een kwartiertje later komt de regen weer horizontaal voor je neus langs.
Het landschap is echt apart. Zee en gigantische bergen vlak naast elkaar. Direct boven het dorp zie je hoge pieken met eeuwige sneeuw, heel bijzonder. Ben blij dat ik extra geheugenkaartjes voor de fotocamera heb meegebracht. Je blijft maar schieten...
En dan komen we bij ons boottochtje van vandaag, op het Beagle kanaal. Geweldige tocht met leuke bemanning. Er werd een hoop uitgelegd en voor de 4 Nederlanders netjes in het Engels vertaald.
Zeeleeuwen, Aalscholvers, Pinquins, Albatrossen, van heel dichtbij gespot. Zat er met de telelens bijna bovenop.
Super! Er werd nog even aangelegd op een van de eilandjes en de gids had daar nog een heel verhaal over de vroegste bewoners van dit gebied.
´Hoogtepunt´ het Nederlandse woord ´opkalefateren´ hebben ze hier dus bedacht. Ja,ja, zo leer je nog es wat.
Het was iets met een speciaal ruw struikje, Calefate genaamd, dat hier groeit dat door de nederlandse ontdekkingsreizigers werd gebruik om hun boten op te knappen. (opkalefateren dus...)
Geinig he...

Tja, en zojuist bereikte ons het bericht van de aardbeving in Chili. Hier achter mij staat een TV aan (we zitten bij de receptie van het hotelletje op een oud toetsenbordje te rammelen, de spatie blijft steeds plakken, ik wil niet weten waar dat door komt...) en daar komt het nieuws ook steeds voorbij.
Nou zitten we daar op dit moment nog niet maar het zat wel in de planning door dat gebied te trekken.
Gelukkig is zelfs aan het einde van de wereld tegenwoordig eenvoudig alle nieuws te vinden. Bijna alle hotels hebben wel internet mogelijkheden dus we kunnen het goed volgen hoe het er voor staat.

Morgen blijven we nog even en gaan we het Nationale Park ´Torre del Paine´ bezoeken. De dag daarna, ehhh, dat zal dan, ehhh, wat is het vandaag eigenlijk...zaterdag....:-) dus op maandag gaan we met een nachtbus naar El Calefate. Een stukje noordelijk van hier.
Ik hoop tenminste dat die bus nog plek heeft want daar moeten we vanavond nog even achteraan...
En anders maar een dagje later ofzo...

Foto´s durf ik hier niet aan, ik kan geen usb aansluiting ontdekken... Wie weet bij een volgende update...

Tot later...

We gaan...

Hier dan het laatste bericht van uit Nederland.
Ja, het is zover. De laatste was is weggewerkt, koelkast(en) leeg, camera accu's vol en onze rugzakjes zijn ingepakt.
Het is weer gelukt, 7 kilo voor Suus en 9 kilo voor mij. Ben benieuwd naar het gewicht als we terug komen...

Vanmiddag/vanavond nog even lekker relaxen in een oerhollands vd Valk bij schiphol. Kunnen we alvast het ritme proberen beet te pakken.
Morgen om 17:00uur vetrekt onze vlucht naar Rome, daar nog even overstappen en dan ca 15 uur zien door te brengen op een erg kleine ruimte met veel mensen... Slapen of lezen dat gaat altijd het beste om de tijd te laten versnellen.
Oh ja, wat dat betreft werkt het ook goed om naar het westen te vliegen...

Ik hoop tot gauw...

Filmpje...

Die heb je nu natuurlijk al gezien, dat filmpje. (tuuuuurlijk) Staat voor je neus als je onze website opent. Maar als je nu toch hier bent, kijk dan meteen hier maar. Dit is zo goed als dezelfde behalve dan de kwaliteit want het mog-nie-zo-groot-zijn van Blogger.com

Voor een beter plaatje dus toch even naar www.bedandbreakfastslaap.nl en dan op de link: 'video rondleiding afspelen' naast de foto op de eerste pagina.

Daar ben je dus effe druk mee he... vandaar die radiostilte hier.
Maar dat was niet de enige reden hoor.

We gaan naar de fiets en wandelbeurs 27/28 februari. En we zijn dan onze samenwerkende collega's, de gemeente en de Stichting Recreatie en Toerisme Rijnwaarden (voorheen de Toeristische Werkgroep Rijnwaarden) waar ik actief voor ben.
Die laatste groep heeft nu een volledige brochure uitgebracht waar alles in staat over Rijnwaarden. Nou ja, op dit moment wordt die gedrukt als het goed is.
En daar was ik dan ook weer in de redactie terecht gekomen.

Valt niet mee hoor om alle info voor zo'n brochure te verzamelen. Vooral als er nog nooit zoiets is gemaakt. Daarnaast was hier nog niet echt een centraal punt waar alles te vinden is.
Veel werk dus maar erg leuk om te doen. Vooral als je het resultaat dan ziet... geweldig.
En nou hopen dat alle bezoekers op de beurs hierdoor dit jaar op vakantie naar Rijnwaarden komen. Of de helft, da's ook al meer dan genoeg.
Dat we maar een beter jaar mogen krijgen dan 2009 want dat was een dieptepunt voor de bezetting... Ach ja, ik zal de enige niet zijn.

Dus, wat had ik gehad:
- het videotje,
- tussendoor het redactie werk voor de brochure...

Oh ja, die ouwelui van mij moesten ook plots verhuizen... nou ja, plots, die waren al ruim een jaar aan het reageren op senioren (huur) woningen. Maar nu eindelijk raak.
Erg leuk plekkie hebben ze nu hoor. Ben gisteren voor het eerst op koffie visite geweest.
Daar was het dus klussen geblazen. Schilderen, sausen, plamuren, laminaatvloertje (en plintjes) leggen, afzuigkapje installeren, deurbel uit de woonkamer(...!) verwijderen en ga zo maar door.

Wat nog meer... eh, oh ja, de vertaling van onze website... Voor alle engelandersmannen- , -vrouwen, en -taligen is er nu B&B-Slaap-punt-en-el in het Engels. Ook nog effe tussen de bedrijven door voor mekaar gemaakt. Dat zat ook al vanaf het begin in de lucht maar ja, daar gaat dus ook ontzettend veel tijd in om he. Vandaar dat het altijd zo'n bult geld kost als je zoiets laat doen. Ik dacht deze week effe doorpakken en daar is het dan eindelijk.
Hopenlijk zitten er niet teveel fouten in. Hoe dan ook, toch weer zo'n 300 pegels uitgespaard schat ik.

Mooi voormekaar voor dat we op vakantie gaan. Jaja, het zal voorlopig weer even stil worden na dit bericht. Had je natuurlijk ook al gezien, (zeg maar 'ja') op onze website dat we een poosje geen bedje ontbijtje doen. We hebben ons maar eens getrakteerd op een maandje naar de andere kant van de wereld. Beetje 'in het kielzog van het kielzog van de Beagle' zeg maar... Mag je raden waar dat is.
De eerste die het goed heeft krijgt een gratis bedje+ontbijtje als we weer terug zijn....

Maar dan is er dus nog een kleine uitdaging dit weekend. M'n rugzakje inpakken tot maximaal 8 of 9 kilotjes zodat het ook 'te dragen is' . Dat wordt dus 1 broek, 1 trui, 1 t-shirt, 1 onderbroek, 1 paar sokken, en m'n tandenborstel.
Maar we hebben d'r wel zin in hoor.
Als het een beetje meezit probeer ik in deze blog nog wat van ons te laten horen.

Ik hoop dat we daar af en toe online kunnen anders wordt het natuurlijk wat lastig...