Bericht uit Ushuaia...

Veel verder naar het zuiden kun je hier dus niet... Ja, met een bootje wel. Dat hebben we vanochtend gedaan.
Eerst even bij het begin beginnen.
Hoe dan ook het is gewoon een ontzettend "·%$%&()//)(/ &(&/=)·$"!"$·%$( takke eind vliegen.
Maar dan heb je ook wat.
Buenos Aires, we stapten ´s morgens rond 8:00u uit het vliegtuig. (Bij jullie was het toen al rond 12:00u) Lekker temperatuurtje al, zo rond de 16 graden. We hebben 2 dagen de tango cultuur gesnoven (er is geen ontkomen aan als je het zou willen) om een beetje te acclimatiseren en aan de tijdsverschuiving te wennen. En dat vinden wij dan ook wel weer ruim voldoende stads gedoe. Al dat getoeter en drukte, ´t lijkt wel een mierenhoop. Rare lui, hebben ze z´ooooooooooooooooooooooooooooon groot land (69x zo groot als Nederland) en dan gaan ze daar allemaal op een kluitje zitten. Tsss.

Gisterenochtend om 6:30 met de taxi naar de andere luchthaven van Buenos Aires voor onze vlucht van ca 3,5 uur naar Ushuaia, de zuidelijkste stad van de wereld. En ook de enige Argentijnse stad aan de andere kant van de Andes.
Zelf noemen ze het hier ook het einde van de wereld.
De (vreselijk dure) boot reisjes naar Antarctica vertrekken hier ook uit de haven. Het weer is hier al net zo vreemd als het landschap. Het ene moment schijnt de zon en heb je genoeg aan je t-shirt en een kwartiertje later komt de regen weer horizontaal voor je neus langs.
Het landschap is echt apart. Zee en gigantische bergen vlak naast elkaar. Direct boven het dorp zie je hoge pieken met eeuwige sneeuw, heel bijzonder. Ben blij dat ik extra geheugenkaartjes voor de fotocamera heb meegebracht. Je blijft maar schieten...
En dan komen we bij ons boottochtje van vandaag, op het Beagle kanaal. Geweldige tocht met leuke bemanning. Er werd een hoop uitgelegd en voor de 4 Nederlanders netjes in het Engels vertaald.
Zeeleeuwen, Aalscholvers, Pinquins, Albatrossen, van heel dichtbij gespot. Zat er met de telelens bijna bovenop.
Super! Er werd nog even aangelegd op een van de eilandjes en de gids had daar nog een heel verhaal over de vroegste bewoners van dit gebied.
´Hoogtepunt´ het Nederlandse woord ´opkalefateren´ hebben ze hier dus bedacht. Ja,ja, zo leer je nog es wat.
Het was iets met een speciaal ruw struikje, Calefate genaamd, dat hier groeit dat door de nederlandse ontdekkingsreizigers werd gebruik om hun boten op te knappen. (opkalefateren dus...)
Geinig he...

Tja, en zojuist bereikte ons het bericht van de aardbeving in Chili. Hier achter mij staat een TV aan (we zitten bij de receptie van het hotelletje op een oud toetsenbordje te rammelen, de spatie blijft steeds plakken, ik wil niet weten waar dat door komt...) en daar komt het nieuws ook steeds voorbij.
Nou zitten we daar op dit moment nog niet maar het zat wel in de planning door dat gebied te trekken.
Gelukkig is zelfs aan het einde van de wereld tegenwoordig eenvoudig alle nieuws te vinden. Bijna alle hotels hebben wel internet mogelijkheden dus we kunnen het goed volgen hoe het er voor staat.

Morgen blijven we nog even en gaan we het Nationale Park ´Torre del Paine´ bezoeken. De dag daarna, ehhh, dat zal dan, ehhh, wat is het vandaag eigenlijk...zaterdag....:-) dus op maandag gaan we met een nachtbus naar El Calefate. Een stukje noordelijk van hier.
Ik hoop tenminste dat die bus nog plek heeft want daar moeten we vanavond nog even achteraan...
En anders maar een dagje later ofzo...

Foto´s durf ik hier niet aan, ik kan geen usb aansluiting ontdekken... Wie weet bij een volgende update...

Tot later...