Eigenlijk was het te verwachten want ik ben ééns per jaar ziek, altijd aan het begin van de herfst, dus...
Het is overigens nog onduidelijk of het de 'mexicaanse' is. Maar om nou meteen naar de huisarts te gaan...Heb wel even gegoogled wat de verschijnselen specifiek zijn en daar heb ik er wel een paar van. Tja, toch maar een beetje rustig aan doen dan...
Dat valt niet mee hoor, rustig aan doen. Vooral nu...
In deze tijd krijg ik door de week weer wat meer de handen vrij. En het is ook nog eens prachtig herfstweer.
Perfecte condities voor wat werk in de tuin. En daar is hier genoeg van, werk in de tuin.
In de zomer hadden we (ik met m'n Pa) al tussen de bedrijven door es het bamboebos in etappes weggehaald. Daar tussen de wildernis lag ook nog een vijvertje van ongeveer 5 m doorsnee. Deze had ongeveer 19 jaar vrij uit kunnen groeien...
Als je dan denkt dat het lastig is om zo'n Bamboebos uit de grond te krijgen ("Brazilie is er niets bij!" riep ik nog), zo'n verwilderde vijver is helemaal ellende. Vooral omdat je graag het vijverfolie wil sparen. Da's duur genoeg dat spul.
Het is namelijk de bedoeling het vijvertje weer in ere te herstellen.
Daarbij wordt dan een beekloop en een lager gelegen grotere vijver gerealiseerd. Deze sluit aan op de veranda bij de garage. (zie eerder in deze blog over de garage en veranda)
Over verschillende dagen verdeeld hebben we met een setje ouwe maar scherpe steakmessen stukje voor stukje de dikke laag wortels verwijderd. Toen we daar mee bezig waren verlangde ik haast terug naar het bamboebos (...!)
Uiteindelijk, de aanhouder wint, was 'ie toch leeg.
Kijk hiernaast die ouwe Pa van mij. Laarzen aan, in de blub...
Hij gooit net de laatst rotzooi eruit.
Hieronder een breder overzicht van de plek waar het allemaal moet gaan komen.
Je moet je voorstellen dat de helft van de ruimte die je ziet dus voorheen een bamboebos was!Deze foto is wat eerder gemaakt toen we nog niet zover waren. Ik zit daar even wat moedeloos te kijken...
Tja, en zo ligt het er dus nu nog. Was de griep er niet geweest dan hadden we al een beek kunnen hebben...
Gisteren voelde ik me weer even een hele pief. Eind van de middag op de fiets gesprongen richting Elten langs de Wild zoals dat watertje in de volksmond wordt genoemd.
Prachtig gebied is dat. Eigenlijk officieel niet toegankelijk maar eigenlijk gewoon toch... Langs het hek bij de steenfabriek, tussen het opengetrokken gaas door. Of gewoon door het hek als het open staat zoals nu het geval is. Langs de afgravingen en dan rechts het fietspad volgen. Naar de andere kant wordt dat water verderop de 'Oude Rijn'.
Met dat mooie weer een prachtige plek voor wat herfstfoto's. Kon ik gelijk mijn nieuwe speeltje op de camera, de teleconverter eens uitproberen.
Eigenlijk een goedkope maar ook praktische uitweg voor een dure telezoomlens. Het is meer een ring tussen body en lens dus niet zo'n joekel van een toeter mee in je fototas.
Ik had al een 200mm zoomlens en met deze converter wordt het bereik 1,7x vergroot. Da's met mijn oudere Nikon net wel 'over de grens' om nog lekker losjes uit de hand weg te klikken zonder bewogen plaatjes te krijgen dus voor de plek die die toeter in zou nemen moet je nu alsnog een statief meeslepen... tja...
Dit was eigenlijk voor het eerst dat ik de tijd nam om lekker te experimenteren met de teleconverter. De tijd vliegt dan voorbij en voor je 't weet heb je 50 of 60 foto's op je kaartje.
Een enorm stil en dynamisch gebied waar je rondstruint. Overal water, weiland, wilgenbosjes en kleibulten. Hier en daar vind je sporen van bevers; de herkenbaar omgeknaagde stammetjes en op één plek hebben ze zelfs een paadje uitgesleten van de ene naar de andere kleiput.
Helaas was het nog aan de vroege kant voor echte herfstkleur. Dat zie je ook op de foto hierboven van de Eltenberg. Daarvoor moet ik dus over een week of twee nog es terugkomen...eigenlijk...
De ganzen beginnen ook weer van zich te laten horen. Stelletje grasvreters... 't moet er ook allemaal weer uit...!
Daar gaan ze weer in hun V-vorm...
Gluren naar water tussen de herfstbessen door.
De kerktoren van Elten zie je steeds weer ergens tussendoor verschijnen
Op het moment dat ik over het bruggetje vlak voor Elten fiets schiet er een blauwe bliksemschicht voor mijn neus langs over het water...Een ijsvogeltje...
Ik zal nooit een goeie natuurfotograaf worden.
Die gooit dan natuurlijk meteen z'n fiets van zich af, grijpt zijn camera en schiet erop los.
Ik trok op dat moment alleen de remmen aan, voetje aan de grond en keek 'm na. Prachtig hoe ze over zo'n riviertje kunnen schieten.
Tja, zo krijg je die natuurlijk niet te pakken op de foto...
Maar ik heb 'm nu wel goed gezien...
In het andere geval was ik hoogstens met een wazige blauwe veeg op de foto thuisgekomen...!
Zo, nu weer bijkomen. Doktersadvies, tenminste ik denk dat 'ie dat zou zeggen dus... Beentjes omhoog, TV aan... Zolang het nog kan.
Van 't weekend komt er weer werk...een beetje...
Volgende keer meer vorderingen van onze tuinaanleg... hoop ik...
...
